Sanki okuldan kacmisim gibi, kisa yaklasan sikici gunlerde, kapali gunlerde, biraz olsun nefes alabilmek icin bos bos ortalikta dolasip Besiktas'taki butun pastanelerde oturdugum gunlerden bugun.
Saatin bu kadar erken olmasindan, yada havanin boyle mat. Belki de benimdir, icimdeki bastirilamaz kacma istegiyle orulmus doku.
Kacmak herhangi bir yerden, kacacak yeni yerler bulmak. Gitmekle kalmak kardes, kalamadigindan gitmek, kalabilecegin yerler aramak hani. Artik icimde kalmaktan bir nokta bile yok.
Ormanin icinden gecen tren yolundayim. Simdiyse buyuk tunele daldim. Yolculuk, sonsuz. Hemen inip ters yone gitmek geliyor icimden, nereye git